Poronienie – 8 najczęstszych przyczyn

Wbrew pozorom poronienia nie są tak rzadkim zjawiskiem, ponieważ szacuje się, że nawet do 20% świadomych ciąż ulega utracie. Współczynnik ten znacznie rośnie w przypadku, gdy kobieta nie wiedziała nawet, że była w ciąży – dotyczy to przede wszystkim ciąż w okresie pierwszego trymestru.

W pierwszym trymestrze ciąży dochodzi do wielu poronień, o których kobiety nie miały nawet pojęcia i pojawiające się krwawienie z dróg rodnych i spóźniony okres utożsamiają z naturalnym przesunięciem się w cyklu menstruacyjnym. Jest to chyba „najlżejsza” forma poronienia ( o ile tak w ogóle można powiedzieć o utracie dziecka), ponieważ nie wiedząc o tym, że było się w ciąży i kiedy nie jest wymagane łyżeczkowanie płodu, w zasadzie nie zmienia się nic w naszym życiu. Taka niewiedza bardzo ułatwia sprawę.

Znacznie gorszym przypadkiem jest utrata świadomej ciąży, w szczególności, gdy była przez niedoszłych rodziców długo wyczekiwana, upragniona i doszło do tego w drugim czy trzecim trymestrze, kiedy dziecko staje się z każdym dniem coraz bardziej „namacalne”. Wtedy można mówić o rodzinnej tragedii, ogromnym bólu matki i ojca, a czasami nawet długotrwałej depresji związanej z tą sytuacją. Poronienie może łączyć się z późniejszymi komplikacjami, zarówno psychicznymi (strach przed utratą kolejnego dziecka) oraz fizycznymi (poronienia nawracające). W takich sytuacjach należy konsultować się z lekarzem ginekologiem w kwestii planowania kolejnej ciąży. Zostaną wtedy wykonane odpowiednie badania, które pomogą się odpowiednio do tego przygotować. Kiedy utrata dziecka wywarła silny wpływ na rodziców warto również poradzić się psychologa, który pomoże przejść przez ten trudny okres.

Kiedy doświadczymy takiej straty, zawsze pada pytanie „dlaczego”. Zastanawiamy się wtedy, czy to my w czymś zawiniliśmy, albo czy mogliśmy zrobić coś, aby temu zapobiec. Przyczyny poronień są różne i w zależności od trymestru także bywają inne. Najczęściej do komplikacji dochodzi z powodów na tle anatomicznym, hormonalnym, immunologicznym, genetycznym, a także związanym z infekcjami i wirusami. Poronienie może również wystąpić na podłożu mechanicznym, czyli poprzez niefortunny upadek, silne uderzenie itp.

Wady genetyczne

Wady genetyczne płodu są jedną z najczęstszych przyczyn poronień. Związane są z nieprawidłową budową lub nieodpowiednią liczbą chromosomów, a także uszkodzeniami zewnętrznymi zarodka. Dojść może do nich w trakcie zapłodnienia, zaraz po nim oraz bywa również, że zaburzenia związane z chromosomami są dziedziczone po rodzicach. Zła jakość nasienia oraz materiału genetycznego kobiety odgrywa w tym procesie istotną rolę. Organizm zgodnie ze swoja naturą samoistnie usuwa wadliwe zarodki. W takich sytuacjach, nawet gdy nie dojdzie do poronienia i urodzi się dziecko to jest ono wtedy obciążone ciężką wadą i chorobą genetyczną.

Podłoże anatomiczne

Poronienie może mieć podłoże anatomiczne, czyli związane z wadami anatomicznymi i chorobami narządów rodnych kobiety. Endometrioza, zespół policystycznych jajników, zła budowa macicy, mięśniaki macicy lub wszelkiego rodzaju guzy na jajnikach – przyczyniają się do problemów z zajściem w ciążę oraz jej utrzymaniem. Podobnie bywa po przebyciu cesarskiego cięcia lub wcześniejszego poronienia wymagającego łyżeczkowania, gdyż powstaje wtedy na macicy blizna, która może wywoływać tego typu problemy.

Wiek kobiety

Powszechnie wiadomo, że im starszy wiek kobiety, tym zwiększają się problemy z zapłodnieniem i wzrasta ryzyko poronień. Zegara biologicznego nie da się oszukać. Po 30-stce z każdym kolejnym rokiem szanse na ciążę i szczęśliwe rozwiązanie drastycznie maleją. Wraz z nimi obniża się jakość materiału genetycznego oraz pojawiają się cykle bezowulacyjne. Po 40 roku życia prawdopodobieństwo poronienia może wynosić nawet 50%, dlatego takie ciąże powinny być cały czas monitorowane, matkom zaleca się ciągły odpoczynek i rozwiązanie odbywa się przez cesarskie cięcie.

Poziom kortyzolu

Kortyzol, czyli hormon stresu ma bardzo niekorzystne działanie na ciążę, w szczególności w jej pierwszym trymestrze. Silny stres zawsze dokonuje spustoszenia w ludzkim organizmie i jest źródłem większości chorób cywilizacyjnych. Kobieta w ciąży przeżywająca jakieś traumatyczne wydarzenie mające miejsce w jej życiu, czyli będąca pod wpływem ogromnego stresu psychicznego jest niezwykle narażona na utratę dziecka. Kortyzol obniża poziom progesteronu odpowiedzialnego za przygotowanie macicy na przyjęcie zapłodnionego jajeczka. Kiedy nie będzie miało ono odpowiednich warunków na rozwój – zostanie wydalone, dlatego stres jest zabójczy dla płodu przede wszystkim w przeciągu pierwszych trzech miesięcy ciąży.

Infekcje wirusowe

Ryzyko poronień wzrasta u kobiet, które zarażone są jakimś wirusem lub cierpią na przewlekłą infekcję. Ponadto ciężarne kobiety są bardziej narażone na tego typu choroby, gdyż w tym okresie obniża się odporność organizmu.

Otyłość, zła dieta, używki

Co do tego nie ma wątpliwości. Wszystkie te czynniki, występujące zarówno u matki jak i ojca znacznie zwiększają ryzyko poronienia. Kobieta powinna w szczególności dbać o odpowiednią suplementację jeszcze przed ciążą, aby odpowiednio przygotować swoje ciało. Tutaj przede wszystkim istotne jest zażywanie kwasu foliowego. Musi również pamiętać, że od momentu zapłodnienia, wszystko co przedostaje się do jej organizmu, dostarczane jest również jej dziecku. Każda kropla alkoholu, dym nikotynowy itp. w takich samych ilościach zażywa jej dziecko, co wywołuje nieodwracalne skutki. Ponadto wszelkiego rodzaju używki, otłuszczenie organizmu i nieodpowiednia dieta bardzo źle działają na jakość materiału genetycznego partnerów, przez co obniżają ich płodność i mogą powodować wady zarodka i tym samym doprowadzić do utraty ciąży lub poważnych chorób genetycznych dziecka.

Czynniki immunologiczne

Bywa i tak, że środowisko śluzówkowe kobiety jest agresywne w stosunku do plemników. Odbiera je jako zagrożenie i wysyła przeciwciała, które je niszczą. Podobnie bywa już z zapłodnionym zarodkiem. Organizm traktuje go jak wroga i samoistnie usuwa poprzez poronienie

Problemy z równowagą hormonalną

Jeśli kobieta ma problemy z odpowiednim poziomem progesteronu odpowiedzialnego za utrzymanie ciąży, może dojść do poronienia. Podobnie bywa z hormonami tarczycy – jeśli ich równowaga jest zaburzona – wzrasta prawdopodobieństwo utraty ciąży. Dlatego nim zaczniemy ją planować, warto wykonać badania w tym kierunku. Jeśli okaże się, ze faktycznie występują problemy hormonalne, najpierw trzeba będzie je odpowiednio unormować.

Źródło: materiały prasowe, www.medexpress.pl