Choroby przenoszone drogą płciową

Choroby weneryczne, inaczej choroby przenoszone drogą płciową (CPDP) są zagrożeniem dla wszystkich osób, które są aktywne seksualnie. Oznacza to, że można się nimi zarazić poprzez wszelkie kontakty seksualne, w trakcie których ma się bezpośrednią styczność ze śluzówką partnera, czyli narządami takimi jak: pochwa, penis, jama ustna, odbyt, wargi. Czyli wbrew pozorom do zakażenia może dojść nie tylko podczas „zwykłego seksu”, ale również podczas seksu oralnego, analnego, korzystania z zabawek erotycznych. Stopień tego niebezpieczeństwa związany jest z różnymi czynnikami, np.: odpornością organizmu, ilością partnerów seksualnych, metodami antykoncepcyjnymi, zażywaniem środków odurzających, które zwiększają prawdopodobieństwo zachowań ryzykownych itd.

Źródła chorób mogą być różne – bakteryjne, grzybicze, wirusowe. Te ostatnie są najgorsze, ponieważ możemy leczyć jedynie objawy, a nie przyczyny zakażenia. Przewlekłe i długo nieleczone zwiększają prawdopodobieństwo zarażenia się wirusem HIV, ponieważ organizm jest wtedy osłabiony i nie potrafi się sam obronić.

Do najczęstszych chorób wenerycznych należą: chlamydioza, kiła, rzeżączka, opryszczka, grzybica, kłykciny, rzęsistkowica, wszy łonowe, nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej oraz najgroźniejszy – AIDS, który wywoływany jest przez wirus HIV. Ponadto należy wymienić wirus brodawczaka ludzkiego HPV. Jeśli chodzi o objawy to nie zawsze one występują. Zdarza się, że wirus, czy choroba będą początkowo całkowicie bezobjawowe i można je wykryć jedynie przez specjalistyczne badania. Utrudnia to znacznie szybkie wykrycie choroby i rozpoczęcie leczenia nim zakażenie się rozwinie. Czasem jednak choroby okolic intymnych dają o sobie znać i to w nieprzyjemny sposób. U kobiet będą to najczęściej upławy o charakterystycznym zapachu, świąd, pieczenie, opryszczka, zaczerwienienie śluzówki, ból podczas oddawania moczu, bóle podbrzusza, dyskomfort podczas stosunków płciowych, powiększone węzły chłonne itd. Kiedy pojawią się któreś z tych dolegliwości należy udać się do ginekologa, ponieważ przewlekłe i nieleczone choroby układu rozrodczego mogą prowadzić nawet do raka szyjki macicy. Ponadto, kiedy często zmienia się partnerów seksualnych warto udać się na badania krwi pod kątem chorób przenoszonych drogą płciową, ponieważ mogą być niebezpieczne dla nas samych oraz możemy zarazić nimi naszych przyszłych partnerów seksualnych.

Chlamydioza

Chlamydie są bakteriami, które żyją w żywych organizmach, dlatego można się nimi zarazić przez bezpośredni kontakt. Zakażenia są dość powszechne, ale niestety stosunkowo rzadko wysyła się pacjentów na badania w kierunku potwierdzenia obecności tej bakterii. Chlamydia wywołuje chorobę zwaną chlamydiozą, która związana jest z różnego rodzaju niebezpiecznymi powikłaniami. Objawy chlamydii nie są zbyt charakterystyczne, ponieważ mogą być uśpione przez wiele lat i przypominają infekcje układu moczowo-płciowego, ale przewlekła i nieleczona chlamydioza może powodować wiele różnych komplikacji, w tym bezpłodność. Bakterie przenoszą się drogą płciową, podczas kontaktów seksualnych, dlatego najczęściej zarażają się osoby, które nie mają stałych partnerów i narażone są na przypadkowe sytuacje w tym zakresie. Stąd też nosicielkami są często kobiety, które stosują antykoncepcję doustną, a jedynie prezerwatywa może stanowić ewentualne zabezpieczenie przed zarażeniem. Kontakt chorej osoby ze śluzówką zdrowej, niesie ze sobą wysokie prawdopodobieństwo zarażenia, ponieważ nawet potarcie oczu może spowodować zainfekowanie, dlatego jednym z objawów chlamydii jest zapalenie spojówek.

Kiła

Kiła jest wywoływana przez bakterię krętka bladego. U wielu osób nie daje żadnych objawów, jednak nie pozostaje obojętna dla organizmu. Może powodować choroby układu krążenia, nerwowego, stawów, utratę wzroku itd. W początkowym okresie może objawiać się wrzodziejącymi krostkami pojawiającymi się w jamie ustnej lub narządach rozrodczych. W kolejnej fazie przyjmuje postać wysypki na całym ciele, następuje powiększenie węzłów chłonnych i daje objawy grypopodobne.

Rzeżączka

Jest chorobą bakteryjną polegającą na zapaleniu błon śluzowych. Często nie daje żadnych objawów. U niektórych mogą się jednak pojawić upławy, bóle brzucha, obfite miesiączki, swędzenie i pieczenie cewki moczowej, częstomocz. Nieleczona może powodować u kobiet, np. zapalenie jajników, a u mężczyzn zapalenie prostaty. Do powikłań dochodzi również w postaci zapalenia stawów.

Opryszczka

Opryszczka powodowana jest przez wirus HSV. Objawia się powstawaniem pęcherzyków w okolicach narządów płciowych, które się powiększają, a następnie pękają. Opryszczkę leczy się poprzez podawanie leków doustnych i miejscowych, w postaci maści i kremów.

Grzybica

Grzybica pochwy, nazywana jest także Kandydozą, ponieważ spowodowana jest przez drożdżaki z rodziny Candida. Najczęściej występuje u kobiet. Objawia się swędzeniem, pieczeniem okolic intymnych, gęstymi, serowatymi upławami o nieprzyjemnym zapachu. Często związana jest z osłabieniem organizmu przez przyjmowanie antybiotyków, a także mechanicznymi urazami spowodowanymi przez nadmierne tarcie.

Kłykciny

Kłykciny kończyste wywoływane są przez wirus brodawczaka ludzkiego HPV. Objawia się pod postacią zgrubień występujących na zewnątrz lub wewnątrz narządów płciowych. Leczy się je miejscowo za pomocą specjalistycznych maści, krioterapii ( wymrażania), a w przypadku bardzo dużych zmian – potrzebny jest nawet zabieg chirurgiczny. Stąd też, gdy tylko wyczujemy jakieś zmiany w okolicach intymnych od razu powinniśmy skonsultować się z ginekologiem.

Rzęsistkowica

Wywoływana jest przez paciorkowca. Objawia się podobnie jak inne choroby weneryczne: upławami, świądem, pieczeniem, silnym parciem na mocz i bólach w okolicy cewki moczowej. U mężczyzn zazwyczaj przebiega bezobjawowo.

Wszy łonowe

Wszawica łonowa jest chorobą pasożytniczą. Pasożyt przywiera do włosa przy samej skórze i żywi się krwią. W miejscu ugryzienia pojawiają się tzw. plamy błękitne. Objawem jest przewlekły świąd obejmujący okolice intymne. W celu leczniczym stosuje się specjalistyczne płyny, szampony i maście.

Nierzężączkowe zapalenie cewki moczowej

Spowodowane jest najczęściej przez bakterię chlamydia trachomatis. Objawia się bólem cewki moczowej i parciem na mocz, a także upławami o nieprzyjemnym zapachu.

AIDS

AIDS jest poważną chorobą wywołaną wirusem HIV i jednocześnie czwartym stadium jego niszczycielskiego działania. Jednak w przeciwieństwie do HIV, nie można się nim zarazić. W ostatnim stadium jego uaktywnienia, znacznie osłabiony układ immunologiczny nie jest w stanie ochraniać organizmu przed działaniem chorobotwórczych ustrojów. Wyniszczony, przyjmuje każdą infekcję – np. bakteryjną (np. gruźlica), wirusową (zapalenie płuc, opryszczka), grzybiczą (zapalenie płuc, opon mózgowo-rdzeniowych, liczne choroby układu pokarmowego), pierwotniakową (toksoplazmowa). Ponadto u osób chorych na AIDS istnieje większe ryzyko zachorowalności na nowotwory.

Jeśli osoba dowie się, że została zarażona wirusem HIV powinna jak najszybciej podjąć leczenie antyretrowirusowe, by uniknąć końcowej fazy zakażenia, czyli AIDS. Właściwie dobrane leczenie pozwala zmniejszyć liczby cząsteczek wirusa we krwi tak, że przestają być wykrywalne. Dzięki temu układ odpornościowy ma szansę na odbudowanie i powrót do normalnego funkcjonowania. Jeśli osoba przestrzega zaleceń lekarskich, leczenie antyretrowirusowe pozwala zachować zdrowie na długie lata.

Jedynym pewnym zabezpieczeniem przed chorobami przenoszonymi drogą płciową jest całkowita abstynencja seksualna – co w praktyce dla większości osób jest niemożliwe. W związku z tym najlepszym rozwiązaniem jest przebadanie siebie łącznie z partnerem pod kątem chorób wenerycznych. Jeśli oboje jesteśmy zdrowi oraz żadne z nas nie ma przygodnych sytuacji seksualnych to możemy czuć się bezpiecznie. W przypadku wirusa HIV należy pamiętać, że droga zarażenia polega na kontakcie z krwią zakażonej osoby, w związku z czym niebezpieczeństwo kryje się nie tylko podczas kontaktów seksualnych, ale również używania tych samych strzykawek, maszynek do golenia itp. W przypadku metod antykoncepcyjnych, tylko jedna z nich jest względnym zabezpieczeniem przed chorobami przenoszonymi drogą płciową i będzie to oczywiście prezerwatywa. Tworzy fizyczną barierę między narządami płciowymi partnerów, która powinna być również blokadą dla różnych wirusów, bakterii i chorób.