Trzeci miesiąc życia rozpoczyna kolejny ważny etap w rozwoju niemowlęcia, dziecko zaczyna interesować się otoczeniem i stara się z bliskimi nawiązać dialog. Reaguje na naszą obecność i to, co do niego mówimy. Bardzo dużo się uśmiechanie tylko w odpowiedzi na czyjś uśmiech. Widać ze robi ogromny postęp w komunikacji z otoczeniem.

Obserwując naszą pociechę zauważymy z pewnością, że maluch zaczyna być coraz bardziej zainteresowany otoczeniem. Bada swoje ciało, rączki które nauczył się wcześniej łączyć razem w linii środkowej swojego ciała wkłada teraz z zapałem do buzi. Widać wyraźnie, że ruchy malca są coraz bardziej celowe i zamierzone. Kiedy Ty poruszasz się, maluch wodzi wzrokiem za Tobą. Chwilami sprawia wrażenie jakby zaraz chciał ruszyć z miejsca, wykonuje cała gamę różnych ruchów: prostuje tułów, zapiera się nóżkami o podłoże.

Ponieważ w leżeniu na plecach jest już coraz bardziej stabilny może oderwać obie ręce od podłoża równocześnie, albo obie nóżki unieść wysoko do góry i wymachuje nimi energicznie. Leżąc na brzuchu potrafi już utrzymać głowę (ok. 10 s) oparte na przedramionach a łokcie wysuwa przed linię braków. Czasem próbuje wysuwać jedną z rączek przed siebie trenując w ten sposób reakcje równoważne w leżeniu na brzuszku. Brzuch i miednica leżą coraz bardziej płasko na podłożu. Czasem, gdy niemowlę bardzo mocno odegnie głowę może przewrócić się zupełnie przypadkiem na bok i na plecy, ale w żadnym wypadku nie jest to świadomy obrót, ten nastąpi dopiero około 7 miesiąca życia.

W tym okresie maluszek lubi powtarzać różne czynności, z zapałem tworzy bańki ze śliny, czy powtarza jakiś nowy dźwięk. Bardzo dużo się uśmiecha nie tylko w odpowiedzi na czyjś uśmiech. Widać ze robi ogromny postęp w komunikacji z otoczeniem.

Pod koniec 3 miesiąca maluch zazwyczaj osiąga symetrię tułowia, co znaczy ze potrafi w leżeniu na plecach utrzymać głowę na środku (w linii środkowej swojego ciała), co pozwala mu uzyskać także większą stabilność i odrywać swobodniej kończyny od podłoża. W tym okresie też przy próbie podciągnięcia dziecka za rączki z leżenia na plecach do siadu tzw. próba trakcji, z trudem ale unosi główkę do góry.

Gdy złapiemy malucha pod pachy i postawimy go na nóżkach zgina je i nie przekłada ich już w tzw. chodzie automatycznym.